Taryfa dla energii cieplnej

W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2020 roku poz. 833 z późniejszymi zmianami) w art. 3 zdefiniowano określenia, które porządkują nazewnictwo, stosowane w branży energetycznej.

Warto przypomnieć niektóre podstawowe pojęcia:

1. Ciepło to energia cieplna w wodzie gorącej, parze lub w innych nośnikach (art. 3 ppkt 2).
2. Przesyłanie to transport ciepła siecią ciepłowniczą do odbiorców przyłączonych do tej sieci (art. 3 ppkt 4 lit. c).
3. Dystrybucja to rozdział ciepła do odbiorców przyłączonych do sieci ciepłowniczej (art. 3 ppkt 5 lit. c).
4. Obrót to działalność gospodarcza polegająca na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią (art. 3 ppkt 6).
5. Zaopatrzenie w ciepło to procesy związane z dostarczaniem ciepła do odbiorców (art. 3 ppkt 8).
6. Sieci to instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii, należące do przedsiębiorstwa energetycznego (art. 3 ppkt 11).
7. Przedsiębiorstwo  energetyczne to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii lub obrotu nimi (art. 3 ppkt 12).
8. Odbiorca to każdy, kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym (art. 3 ppkt).
9. Regulacja to stosowanie określonych ustawą środków prawnych, włącznie z koncesjonowaniem, służących do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, prawidłowej gospodarki paliwami i energią oraz ochrony interesów odbiorców (art. 3 ppkt 15).
10. Taryfa to zbiór cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez przedsiębiorstwo energetyczne (ciepłownicze) i wprowadzony jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą (art. 3 ppkt 17).

Przedmiotowa ustawa jest aktem prawnym, normującym zagadnienia ustalania i zatwierdzania taryf dla ciepła, która odsyła do przepisów szczegółowych ustalania taryfy w Rozporządzeniu Ministra Klimatu z dnia 7 kwietnia 2020 roku w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2020 roku poz. 718).

Grupa taryfowa to grupa odbiorców korzystających z usług związanych z zaopatrzeniem w ciepło, z którymi rozliczenia są prowadzone na podstawie tych samych cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania (§2 pkt 2).

Taryfa, odpowiednio do wykonywanej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, określa:

1. grupy taryfowe,
2. rodzaje oraz wysokość cen i stawek opłat, a także warunki ich stosowania,
3. bonifikaty za niedotrzymanie parametrów jakościowych nośnika ciepła i standardów jakościowych obsługi odbiorców,
4. opłaty za nielegalny pobór ciepła (§5 ust. 1).

Ceny lub stawki opłat mogą być różnicowane dla poszczególnych grup taryfowych, odpowiednio do kosztów uzasadnionych (§5 ust. 2).

Określone w taryfie warunki stosowania cen i stawek opłat ustala się z uwzględnieniem parametrów jakościowych nośnika ciepła i standardów jakościowych obsługi odbiorców, określonych w umowie sprzedaży ciepła, w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji ciepła, w umowie kompleksowej albo w odrębnych przepisach (§6 ust. 1).

Warunki te powinny określać w szczególności:

1. zakres świadczonych usług dla odbiorców w poszczególnych grupach taryfowych,
2. parametry jakościowe nośnika ciepła,
3. standardy jakościowe obsługi odbiorców,
4. sposób obliczania opłat w przypadku uszkodzenia układu pomiarowo-rozliczeniowego (§6 ust. 2).

Podział odbiorców na grupy taryfowe jest dokonywany w zależności od poziomu kosztów uzasadnionych ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne w związku z dostarczaniem ciepła do tych odbiorców, na podstawie następujących kryteriów:

1. rodzaju nośnika ciepła i jego parametrów,
2. źródła ciepła lub zespołu źródeł ciepła zasilających sieć ciepłowniczą,
3. sieci ciepłowniczej, którą ciepło jest przesyłane do węzłów cieplnych w postaci określonego nośnika ciepła,
4. miejsca dostarczania ciepła,
5. zakresu usług przesyłowych świadczonych przez przedsiębiorstwo ciepłownicze lub dystrybutora ciepła,
6. wymagań w zakresie standardów jakościowych obsługi odbiorców, w tym dotyczących niezawodności i ciągłości dostarczania ciepła,
7. wielkości zamówionej mocy cieplnej oraz charakterystyki odbioru ciepła, w tym stopnia wykorzystania mocy cieplnej (§10 ust. 1).

Zgodnie z zapisami §5 ust. 3. Rozporządzenia taryfę kształtuje się w taki sposób, aby odbiorca mógł na jej podstawie obliczyć należność odpowiadającą zakresowi usług związanych z zaopatrzeniem w ciepło, określonemu w umowie sprzedaży ciepła lub w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji ciepła albo w umowie kompleksowej.

Taryfa dla ciepła dostępna jest na naszej stronie internetowej oraz w Biuletynie Branżowym URE – Ciepło.